Ik weet nog goed het eurekamoment dat ik op 10-jarige leeftijd had toen ik de grafiek af had. Het was een opdracht van school: tel alle meubels in jullie huis en maak daar een staafdiagram van. Enthousiast liep ik ons hele huis door en telde alles wat een meubel was, gecategoriseerd in kasten, stoelen, krukken etc. Daarna zette ik me aan de creatie van de grafiek. En tot mijn stomme verbazing stak de staaf van de stoelen met kop en schouders boven de andere meubelcategorieën uit. Ik realiseerde me toen dat ik tot dan toe niet wist dat we zo veel stoelen in huis hadden. Als tienjarige stond ik daar helemaal niet bij stil.
Dat eurekamoment ben ik nooit vergeten. Toen heb ik voor het eerst gevoeld dat je door te registeren, te meten en de uitkomst ervan te visualiseren, iets nieuws te weten kunt komen of leren. Of dat je een aanname die je had, moet corrigeren naar aanleiding van de verkregen inzichten.
Ik denk dat daar de kiem voor mijn huidige passie werd gelegd: weten door meten!
Inmiddels weet ik dat het niet alleen om meten gaat, maar ook om de verhalen erachter. Waarom waarderen mensen iets positief en, net zo belangrijk, waarom juist niet? Wat missen mensen en waarom? Zo’n ‘waarom’ kan dan weer zicht geven op wat er echt gemist wordt. Zo haal ik de onderstroom naar boven en dat is waar het werkelijk om gaat. Want gedoe in de onderstroom zorgt voor gedoe in de bovenstroom. Zolang je geen zicht hebt op de onderstroomse sentimenten, kun je in de bovenstroom veranderen wat je wil, maar zal het nooit duurzaam beklijven.
Daarom: meten is weten, maar de verdiepende verhalen maken het weten compleet!
